Το ΣΤ1 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου σας καλωσορίζει στη σελίδα του!!!!!!



Το "μικρό" blog που.... ΔΕΝ βιάζεται να μεγαλώσει!!!!!

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Ακόμα ένα "άλυτο μυστήριο"....




Τα Moai, οι πέτρινοι γίγαντες, σπαρμένοι σε όλο το νησί, στέκουν σαν απόκοσμοι φρουροί, ατενίζοντας χωριά που εξαφανίστηκαν πριν από εκατοντάδες χρόνια. Πότε και για ποιο σκοπό έγιναν; Πώς μεταφέρονταν σε αποστάσεις χιλιομέτρων οι 20 τόνοι τους, από το ηφαίστειο Rano Raraku όπου κατασκευάζονταν; Οι απαντήσεις είχαν για πολλά χρόνια χαθεί, καθώς το νησί έχασε με τραγικό τρόπο έναν κρίκο από την ιστορία του. Όταν έφτασαν εδώ οι Ευρωπαίοι, στις αρχές του 18ου αιώνα, βρήκαν 3.000 Πολυνήσιους να ζουν σε εξαιρετικά πρωτόγονες συνθήκες, ανάμεσα στα απομεινάρια ενός πολιτισμού που έδειχνε να διακόπηκε βίαια. Τι είχε συμβεί; 



Γύρω στο 1600, το μικροσκοπικό αυτό νησί, έχοντας αυξήσει υπερβολικά τον πληθυσμό του, άρχισε να εξαντλεί τους φυσικούς του πόρους. Τα δάση του αποψιλώθηκαν, και τα αποθέματα ξυλείας περιορίστηκαν δραματικά. Το ψάρεμα δεν μπορούσε πια να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του νησιού, καθώς απαιτούσε βάρκες, δηλαδή ξυλεία. Χωρίς σπίτια, τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα αναγκάστηκαν να αποσυρθούν στις σπηλιές. Άρχισαν τότε να ξεσπούν πόλεμοι ανάμεσα στις φυλές, για τη διεκδίκηση των τελευταίων αποθεμάτων. Και όσοι επέζησαν, επιδόθηκαν στον κανιβαλισμό που παραλίγο να οδηγήσει στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του πληθυσμού. 




Το νησί του Πάσχα βρίσκεται νότια της Χιλής, στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Ανήμερα το Πάσχα έφτασαν σε αυτόν τον τόπο οι πρώτοι Ευρωπαϊοι εξερευνητές το 1722 και του έδωσαν λόγω της ημέρας το όνομα που διατηρεί ως και σήμερα.

Το νησί του Πάσχα είναι από τα πιο απομονωμένα κατοικίσιμα νησιά του πλανήτη μας. Σε αυτόν τον τόπο διάφορες κοινότητες διαμορφώθηκαν και ανέπτυξαν ανταγωνισμό μεταξύ τους. Ωστόσο, η κατασκευή αγαλμάτων και η λατρεία γύρω από τα πέτρινα αγάλμτα έδενε τους ανομοιογενείς πληθυσμούς.
Από τη μία απροσδιόριστος είναι ο λόγος που οι κάτοικοι του Νησιού του Πάσχα κατασκεύαζαν αγάλματα. Από την άλλη, ο τρόπος που τα κατασκεύαζαν έχει προσδιοριστεί.

Επεξηγηματικά κάθε άγαλμα κατασκευαζόταν στο λατομείο και με ηφαιστειακή τέφρα γινόταν η γλυπτική του. Έπειτα, σμιλευόταν με σκληρή ηφαιστειακή πέτρα πάνω στον βράχο.

Όταν ένα άγαλμα τελείωνε, αποκόπτονταν από τον βράχο και 70 άνθρωποι το κυλούσαν στο νησί πάνω σε γιγάντιους κορμούς φοινίκων ώσπου να φτάσει στην προορισμένη θέση του. Χαρακτηριστικό δείγμα της δυσκολίας της μετακίνησης των αγαλμάτων είναι τα καταμήκος των αρχαίων μονοπατιών σπασμένα, εγκαταλελειμμένα αγάλματα.


Οι σημερινοί κάτοικοι ονομάζουν τα αγάλματα mata kita rane. Ονομασίες που παραπέμπουν ηχητικά στην ελληνική φράση μάτια που κοιτάνε τον ουρανό.


Η ιστορία του Νησιού του Πάσχα έρχεται ξανά στην επικαιρότητα σαν μια ανατριχιαστική προφητεία. Ο όρος “Eastern Island Effect” χρησιμοποιείται σήμερα για να συνοψίσει την απειλή από την αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων του πλανήτη. Το Νησί του Πάσχα είχε την ατυχία να βρίσκεται απομονωμένο στην απεραντοσύνη ενός ωκεανού. Ο πλανήτης Γη, στην απεραντοσύνη ενός γαλαξία.




4 σχόλια: